Amper 16 jaar oud was Julian Wagenhuis toen hij een ondernemer hielp bij het vertalen van zijn website. Meteen besefte hij dat vertaalbureaus veel te hoge tarieven voor hun service rekenden. Wagenhuis besloot daarop in 2007 om zelf een vertaaldienst op te zetten, die uitgroeide tot een bedrijf met 15.000 klanten en in 2017 een – winstgevende – omzet van ‘vele miljoenen’. Aangezien het bedrijf altijd winstgevend is geweest, hoefde Wagenhuis nooit zijn hand op te houden bij investeerders.
Maar na 11 jaar verkoopt de eerdere 25 onder de 25’er zijn Translation Kings voor een onbekend bedrag aan ondernemers Paul Kranendonk en Lucas Covers, die het bedrijf verder willen laten groeien. De koek was op en is het tijd voor iets nieuws, vertelt Wagenhuis aan Sprout.
Translation Kings groeit nog altijd. Waarom heb je je bedrijf verkocht?
“Omdat ik na 11 jaar niet meer de liefde en passie heb om er in deze branche meer van te maken dan er is. Maar het bedrijf verdient dat wel. Dat gevoel speelde al een paar jaar, maar werd steeds erger. Op een gegeven moment neem je een besluit, en ga je googlen naar bedrijfsmakelaars. Maar het proces dat daarna volgt, de verkoop van een bedrijf is heel heftig. Iedereen doet daar heel luchtig over, maar het is een ingrijpend proces waarbij je met heel veel mensen om de tafel gaat en waarmee je steeds weer hetzelfde gesprek moet voeren.”
“Ik heb in totaal met ongeveer 15 partijen gesproken, waarvan een stuk of 7 een bod hebben gedaan. Die moet je onderling uitspelen, bepalen bij wie je het beste gevoel hebt en inschatten wat hun plannen zijn. Vervolgens kwam ik uit op een drietal potentiële kopers – en dan begint het pas. Dan moet je de juridische kant gaan finetunen, dat is pas echt heftig. Je moet tot elkaar zien te komen. De koper wil alles in zijn voordeel hebben, terwijl ik als verkoper alles graag in mijn voordeel zie. Als de belangen groot zijn en er gaat veel geld in om, maak je borst dan maar nat.”
“De beste manier is om keihard te zijn. Als je het niet hoeft te verkopen sta je er het beste in. Gelukkig was dat het geval. Het hele traject heeft in totaal 10 maanden geduurd.”
Hoe lastig is het om een bedrijf los te laten dat je al op je zestiende begon?
“Het is een heel moeilijke beslissing geweest. Het is mijn kindje, en ik weet niet beter dan dit. Om daar afscheid van te nemen is heel lastig, maar ik doe mijn best. Het is een heel apart gevoel om opeens – behalve de verbouwing van mijn huis – een lege agenda te hebben.”
De kopers, Paul Kranendonk en Lucas Covers, richten zich met hun bedrijf TSM ook op ‘turn around’ en ‘restructuring’ van bedrijven. Was dat ook bij Translation Kings nodig?
“Bij ons gaat het echt om volgende fase van groei. Zij zien mogelijkheden voor groei in Nederland maar willen zeker ook naar het buitenland. Dat heb ik ook geprobeerd, maar ik had er simpelweg de energie niet voor. Er komt zoveel op je af. Van personeel en financiering tot vastgoed en marketing. Ik ben gewoon niet zo’n soort ondernemer, iemand die naar de bank gaat en een miljoen leent om uit te breiden. Ik doe het op mijn manier.”
Ben je nu zogezegd ‘binnen’?
“Dat is een breed begrip. De mazzel is dat ik in mijn privéleven al met huizen heb ‘geschoven’ en onder andere een kantoorpand heb gekocht en daarmee wat geld heb verdiend. Als je die twee zaken combineert en je zou niet al te heftig leven, dan ben je in de Nederlandse definitie inderdaad ‘klaar’. Maar in Amsterdam-Zuid, waar ik woon, werkt het weer iets anders.”
Wat heeft het ondernemen jou gebracht?
“Vrijheid, wijsheid en tot slot nu ook een stukje financiële onafhankelijkheid. Ook heb ik een heel groot netwerk overgehouden aan de branche waar ik in zat. Hier heb ik in de toekomst nog erg veel profijt van vermoed ik.”
Welke momenten hebben je de meeste wijsheid opgeleverd?
“De grootste fout was dat we in het begin maar 1000 euro per maand uitgaven aan marketing. Ik had vanaf dag 1 de kranen helemaal open moeten draaien. Zeker als je merkt dat het goed gaat en je break even draait op je marketing-kosten. Toen we dat na 5 jaar wel deden, ging het veel harder.”
Leverde die snelle groei je ook verrassingen op?
“In 2015 kocht ik, met het oog op onze groei naar 16 medewerkers, een kantoorpand. Die groei kwam er ook, maar toen bleek dat door onze systemen nog verder te automatiseren, we dat hele grote kantoorpand helemaal niet nodig hadden. We deden met hetzelfde aantal mensen veel meer werk. Had ik voor een half miljoen een pand gekocht, en zaten we daar met z’n drieën. Zo gaat dat nu eenmaal; je denkt we gaan doorgroeien en maakt daar een berekening op, maar dan verandert alles weer.”
Waar ben je terugkijkend het meest trots op?
“Toch wel met de verkoop van het bedrijf. Het maakt niet uit welke awards je wint. Van Sprout, de FD Gazellen en de MKB Top 100 tot de Deloitte Fast 50 en 500, we hebben ze allemaal gehad. Hartstikke leuk, maar een verkoop is echt een moment van bevestiging. Dat partijen waarderen wat je hebt opgebouwd en daar een bedrag aan hangen. Als dat bedrag ook significant is, dan klopt het allemaal.”
Is je agenda echt helemaal leeg, of loop je stiekem rond met nieuwe plannen?
“Ik ben met twee nieuwe bedrijven bezig in de interieurbranche, maar het draait nog niet serieus genoeg om die nu al bij naam te noemen. Het is in ieder geval iets dat ik met passie kan doen, met een fysiek product dat je in je handen kan houden. Dat leek me ook wel eens leuk. In plaats van iets dat in de cloud rondzweeft.”
“Ik zou het trouwens ook leuk vinden om te sparren met Sprout-lezers, als ze zelf in een dergelijk traject zitten of iets van me willen weten op ondernemersgebied. Ik weet een hoop.” (red., Wagenhuis is te bereiken via [email protected])
