Sinds de laatste zomer heb ik onderstaand verhaal al vaak tijdens trainingen verteld:
Ik was op Terschelling met mijn gezin. We hadden een enorm leuke strandtent gevonden. Modern ingericht met comfortabele buitenfatboys’, leuke muziek en een uitdagende menukaart. Kortom, succes verzekert.
Nog geen minuut nadat we plaats hadden genomen kwam een vrolijke dame op ons af. “Wat willen jullie hebben? Onze lunchspecialiteit van vandaag is…” We voelden ons heel welkom door deze vriendelijke aanpak en hebben er de rest van de middag gezeten.
Dat heerlijke middagje smaakte naar meer. Twee dagen later lieten we ons weer in de fatboys wegzakken. Lang hebben we er niet gezeten. Alles was nog hetzelfde. Behalve die vriendelijke dame, die genoot van een welverdiende dag vrij. Haar collega had duidelijk minder lol in haar werk. Het leek alsof ze die zomer op het eiland zat om wat geld te verdienen om er daarna zo snel mogelijk weer af te komen. We dronken snel een kop koffie en vertrokken.
Dezelfde fantastische strandtent was ineens niets meer aan. Verschil was natuurlijk het bedienend personeel. De eerste dame gaf te kennen dat we welkom waren en dat ze lol had in haar werk. De tweede… nou ja, vul zelf maar in. Goed, hoor ik u denken, wat heb ik aan deze zomerse klaagzang in mijn dagelijks leven van beurzen, congressen en andere klantgerelateerde events. Dat zit hem in het woordje klant.
Laat de bezoeker zich welkom voelen. Iedereen snapt het voorbeeld van Terschelling en toch denkt vrijwel niemand er aan bij het samenstellen van een standteam!
Als ik tijdens een training zeg dat ik ook tijdens de beurs een bezoekje zal brengen om te zien hoe het gaat komt steevast de vraag wanneer dan?’ Waarom willen ze dat weten? Wat gaan ze doen met die informatie? Een kwartier tevoren roepen dat ik er bijna aankom en nog snel even alles aan kant maken? Ik dacht het toch niet.
We weten allemaal wat er gebeurt in een restaurant met Michelinster-aspiraties. Heeft men door dat de Michelinman binnen is dan staat de zaak op zijn kop. Maar als ik, als doodgewone sterveling zo’n restaurant bezoek zou ik toch ook willen dat het personeel een zelfde staat van opwinding bereikte.
Het is fijn als men het graag goed wil doen voor je. Dat geld voor de dames op Terschelling, de keukenbrigade in de sterrentent en uiteraard ook voor uw standteam. Niet wachten op de controleur! Nee, altijd klaar staan en blij zijn met elke kans die zich voordoet. De vraag voor u en uw komende beursseizoen is natuurlijk: zijn ze er altijd klaar voor?
Han Leenhouts, Salesandpepper
