Zeven jaar geleden was Otto nog directeur van ontwikkelingsorganisatie Local Heroes. Tijdens een gesprek met bestuurslid Jaap de Hoop Scheffer besprak hij het idee van maatschappelijk verantwoord ondernemen, toen nog een abstract begrip. De ondernemer raakte geïnspireerd en in 2005 richtte hij Dutch Spirit op. Binnenkort opent het modemerk in de Nijmeegse binnenstad haar eerste eigen winkel. Tegelijkertijd gaat de hele bedrijfsvoering op de schop.
Waarom moet alles anders?
“Toen ik begon, zocht ik aansluiting bij andere partijen die met duurzaamheid bezig waren. Je hebt het Made By-merk van Solidaridad, dat biologische productie stimuleert, en Fair Wear, dat zorgt voor goede arbeidsomstandigheden. Vorig jaar begonnen we daarnaast met klimaatneutrale productie.
Maar na een tijdje kom je erachter dat er veel lacunes zijn. Waarom kan een Turkse fabriek waar geweldig en verantwoord gewerkt wordt, geen keurmerk krijgen? Waarom laten wij als Dutch Spirit een fabriek voor veel geld controleren, terwijl Kuyichi een maand later hetzelfde doet? Ik kwam er ook achter dat biologisch katoen geen haalbare kaart was. Katoen is te kwetsbaar, je kunt hoogstens een aardig percentage biologisch krijgen.”
En nu trekt u zich terug uit de verantwoorde kleding-kongsie?
“Niet helemaal, maar Dutch Spirit is wel een luis in de pels. Ik heb geen zin meer in discussies over de kleur van een t-shirt, omdat blauw minder vervuilend is dan rood, of over de opgewekte energie van de fabriek ter plekke. Over dat soort dingen ben ik constant met Solidaridad in discussie.
Ik ben weer terug bij waar ik begon. Het basisprincipe is dat ik mijn zaken zelf op orde heb. Ik laat gewoon zien wat ik doe, met een compleet track & trace-systeem, dat niet alleen het biologische gehalte per productiestap laat zien – zoals Made By dat ook doet – maar ook de CO2-uitstoot, de arbeid en de kosten. Zo bedenk je simpele oplossingen. Ik investeer bijvoorbeeld in een fabriek, die warm afvalwater ‘s winters hergebruikt voor de verwarming van het gebouw.”
Welke principes hanteert u nu?
“Ons nieuwe doel is cradle to cradle-productie, geïnspireerd op het boek van Michael Braungart en William McDonough (zie pag ..). Dat betekent dat je constant je natuurlijke bronnen hergebruikt. Ik ga nog steeds uit van zoveel mogelijk gebruik van biologisch materiaal, goeie arbeidsomstandigheden en een klimaatneutrale productie, maar dit zie ik als de logische vervolgstap. Wij zijn nu bezig met een pilot, waarbij onze gebruikte t-shirts tegen statiegeld bij de sustainable danceclub kunnen worden ingeleverd. Die versnipperen we om er nieuwe kleding van te maken. Natuurlijk is iedereen zich nu in de cradle to cradle-filosofie aan het verdiepen, maar wij zijn het eerste modemerk dat er iets mee doet. Het is een ander economisch principe, dat diep in de maatschappij ingrijpt.”
Voor veel goede doelenclubs een nostalgische terugkeer naar de linkse, ideologische wortels?
“Zeker. Er zit een snufje communisme in. Maar de mensen zijn niet blind; iedereen ziet ook wel dat het zo niet langer kan.”
Hoe lonend is eerlijke mode momenteel?
“Voorheen moesten we het wat verkoop betreft vooral van festivals hebben. Komend jaar gaan we winst maken. Met de volgende wintercollectie liggen we in vijftig in plaats van vijftien winkels, net als in België. We rekenen op een omzetstijging van twintig procent.
Maar we zijn lange tijd de profit van de drie p’s een beetje vergeten. Daarom hebben we ons onlangs laten adviseren door adviesbureau K + V. De ASN-bank investeert in ons en we hebben er een goede manager bij, om betere contracten te maken, licenties te regelen en onze uitstraling te gelde te maken. Zo hebben we een A-label voor B-prijzen, en dan word je door de haute couture minder serieus genomen. Moeten we dat veranderen? Daar voeren we nu discussies over.”
Door Annette Wiesman
