Wij hadden, of maakten, geen tijd voor veel media-aandacht. Planet Internet en later ook Nina Brink waren agressiever en trokken veel aandacht. Dat frustreerde mij soms. Maar Nina’s aanpak paste niet bij ons. Onze prioriteit was tevreden klanten, een aspect waarop onze tegenpolen Planet en World Online in 1996 zeker niet scoorden!
Met ons latere bedrijf Jamby trokken we in 1999 wel veel aandacht. Vooral omdat mijn toenmalige compagnon Adam Curry veel media coverage kreeg. ‘Iedereen’ leek bij ons te willen horen. Toptalenten, investeerders, politici; ze stonden in de rij. Maar wij hadden geen helder doel en konden niet uitleggen welke problemen we voor wie oplosten. Toch waren we bepaald niet bescheiden. Maar we baseerden dat gedrag slechts op onze resultaten uit het verleden. En die boden geen garantie voor de toekomst. Jamby werd geen succes.
Hoe bescheiden moet je dan zijn? Ik zoek mijn antwoorden altijd graag in parallellen met de sportwereld. Neem Sven Kramer, die volledig opgaat in zijn missie om de beste schaatser ooit te worden. Zijn sponsoring is goed geregeld. Zijn team is top. En eerlijk is eerlijk: Sven is bepaald niet bescheiden. Zijn lat ligt hoog en hij werkt keihard. Nu alleen die medailles nog…
Svens’ tegenpool is concurrent Shani Davis. De eerste Afro-Amerikaanse schaatser aan de top. Deze regerend olympisch kampioen grossiert in wereldrecords en wereldtitels, zowel op de sprint als op de allround kampioenschappen. Oók een absolute topper dus! Maar Shani is bescheiden. Voorzichtiger, maar niet minder ambitieus. Humble in winning, gracious in losing. Hij heeft daardoor veel vrienden. Shani zoekt in zelfbewuste bescheidenheid via zijn Friese manager Wietze Jongsma naar een extra sponsor. Dat moet lukken. Want is juist de bescheiden Davis geen gedroomde ambassadeur voor een Nederlands bedrijf of merk?
Bescheiden winnaars hebben vrienden. Bescheidenheid is namelijk ook een vorm van respect voor anderen. Wie niet alle aandacht claimt, geeft ruimte aan anderen. Toch moet je soms wel degelijk van de daken schreeuwen wat je doelen zijn. Sterker nog, als je heel duidelijk uitdraagt waar je heen wilt, helpen anderen je die doelen waar te maken. Ik merk dat zelf dagelijks. Ik wil Nederland graag ondernemender maken. Ik vertel dus dat ondernemerschap stimuleren mijn passie is. Het effect hiervan op de kwaliteit van mijn netwerk en mijn werk is verbluffend.
Het blijft natuurlijk – lekker Nederlands – veilig om je kop niet boven het maaiveld uit te steken. Maar leuk is anders. En je bereikt er weinig mee. Succes vraagt om zelfbewustheid. No guts, no glory. Deel je dromen en doelen met iedereen. Leg de lat zo hoog mogelijk. Je prikkelt jezelf en je omgeving hiermee tot grootse prestaties. Vergeet alleen nooit humble te zijn als je wint. Humble vanuit respect voor iedereen die belangrijk voor je is. Deze attitude veroorzaakt ook minder slachtoffers als je onverhoopt een keer faalt. Want verliezen hoort er immers bij. Humble bankiers hebben veel meer loyale klanten. Alleen… zo’n houding vraagt lef. Wie net als Shani Davis een gracious looser durft te zijn, blijft een held en krijgt altijd een nieuwe kans.
