Daan de Reiziger is liefhebber van niet gemaakte kilometers. Ditmaal maakt hij een kapitale fout als hij het goed wil maken met Linda.
‘24 euro!’ Linda keek vol trots.
‘Wat nou 24 euro’, zei ik wat onnozel. Ze keek de tafel rond met een blik van: ben ik nou gek of is hij het? In haar hand hield ze een iPod omhoog. Roze. ‘Is dat goedkoop?’
‘Wat dacht je zelf?’, reageerde ze verbaasd. ‘Kost in de winkel 159 euro! Via Marktplaats heb ik er maar 24 euro voor hoeven betalen. Ze vroegen vijftig maar je kent me, hè, met m’n handelsgeest. Heb ik van m’n vader. Afdingen is de eerste winst, zegt hij altijd.’
‘Waar heb je ‘m vandaan?’
‘Van Marktplaats, zeg in net toch?’
Weer keek ze in de rondte op zoek naar bijval van haar smakkende collega’s aan onze riante lunchtafel. Haar armen theatraal uitelkaar alsof ze wilde zeggen: ik spreek toch geen Russisch?
Ik keek haar zo lief mogelijk aan en zei: ‘Uit welke plaats kwam de eigenaar van die prachtige iPad van je?’
‘I-Pód!’
‘Whatever. Maar waar kwam dat ding nou vandaan?’
‘Oh, Tynaarlo geloof ik. Ergens in het hoge noorden. Hij wilde hem opsturen maar ik was als de dood dat de postbode hem kwijt zou raken. Dus ben ik hem gaan halen.’
‘In Tynaarlo!? Dat is, even kijken op de afstandsapp… 205 kilometer heen, 205 kilometer terug, een kilometer met een leaseauto is zo’n 49 cent, dat is dus…’ Intussen slaakte Linda een diepe zucht. Was ze zo enthousiast over haar nieuwe aankoop, kwam ík weer aan met m’n kilometers.
‘205 keer twee, keer 49 cent, maakt: 200,90 euro… En je betaalde er 24 voor, dan kom ik uit op 224,90! En hoeveel kostte hij nou in de winkel, zei je?’
Linda werd rood. Het gesprek aan tafel sloeg dood. Herman bracht de boel weer op gang. ‘Tynaarlo, leuk, daar zit Van den Berg. Van die server-installaties. Die komen donderdag met de baas praten.’ Linda veerde op. ‘Oh, die uit het hoge noorden? Leuke vent is dat, met die krullen. Felix toch?’
Ze werd weer rood maar dit keer niet van schaamte. ‘Linda, als jij die iPad van je nu gewoon aangetekend had laten opsturen, dan was je misschien zes euro kwijt geweest. Of je had die mevrouw uit Tynaarlo even kunnen vragen of ze dat roze wonder van je even bij die Felix van je met z’n leuke krullen op de zaak wilde langsbrengen, dan had hij hem mooi mee kunnen nemen, nietwaar? Hadden jullie gelijk een spannend afspraakje kunnen maken…’
Linda stond op. Ruimde snel af. Overal gegniffel. Ze stond voor schut. Maar dat was nou ook weer niet de bedoeling. Simon zag het ook, dit was bijna vernederend. ‘Maar anders leert ze het nooit’, siste ik hem toe. ‘Maar weet je wat? Ik rijd vanmiddag even langs Floralia, die bloemenzaak in Aalsmeer. Goedmakertje.’ Simon richtte zich op nadat hij z’n bordje in de afwasmachine had gedaan en keek mij eens goed aan. ‘Daar ga je toch niet héén?’, zei hij met een big smile. ‘Via de Fleurop kan je die dingen online laten bezorgen. Scheelt zo 12 kilometer Daantje, keer 49 cent, maakt….’ En toen moest hij heel hard lachen. Hij wel.
Dit is de vierde aflevering van Daan de Reiziger. Volg wekelijks op MT.nl/daan zijn beslommeringen rondom zakelijk reizen.
