Steve Davis, nu de baas van The Boring Company, een van Musks bedrijven, is ook een begenadigd topingenieur bij SpaceX. Hij werkt al sinds het begin bij de raketfabriek die Elon Musk in 2002 oprichtte. Musk vroeg hem in 2004 om een aandrijfmechanisme voor de Falcon 1 te ontwikkelen. Davis had nooit eerder hardware ontwikkeld, ging op onderzoek uit en vond een bestaand systeem dat 120.000 dollar kostte.
Te duur, vond Musk. Het kon toch niet moeilijker zijn dan het mechanisme van een garagedeur, hield hij Davis voor, en gaf hem een budget van 5000 dollar. Davis werkte negen maanden lang zestien uur per dag en toen was het aandrijfmechanisme klaar. De productiekosten waren 3900 dollar. Davis had het onmogelijke mogelijk gemaakt. Toen het ding af was, stuurde hij een e-mail met uitleg naar Musk, een lange mail waaraan hij zeker drie uur besteedde. Per ommegaande ontving hij een mail terug van Musk met de tekst: ‘Oké.’
Dit is Elon Musk ten voeten uit: hij vraagt niet alleen van zichzelf het uiterste, maar ook van zijn medewerkers. Hij stelt onmogelijke eisen en onmogelijke deadlines, maar hij drijft hiermee de prestaties van zijn medewerkers naar ongekende hoogten. En dit is meteen een belangrijke les van Musk:
#1 Zet voortdurend druk op je medewerkers.
Voortdurend druk zetten kan echter alleenzolang je je mensen ook maar inspireert en hen laat geloven in zichzelf. En dat bereik je door je medewerkers te laten geloven in jouw missie, in de missie van jouw bedrijf, afdeling, project, you name it.
Omdat de mensen bij SpaceX – en ook bij Tesla en bij The Boring Company – geloven in de missie van Musk, is hij meer een leider dan een baas, een leider die mensen graag volgen. Leiderschap is niets anders dan anderen laten geloven in waar jij heen wilt. En waar Musk heen wil, zijn ambities, die zijn sky high.
Hij wil – in één zin – dat we voor onze mobiliteit en verwarming thuis onafhankelijk worden van fossiele brandstoffen (Tesla), hij wil de kosten van ruimtevaart drukken en Mars als back-up-planeet koloniseren (SpaceX), hij wil een snel ondergronds vervoerssysteem (The Boring Company) en hij wil dat robots hoe ultraslim ze ook worden ons op den duur niet gaan overheersen (OpenAI).
Niet verwonderlijke dat alles Musk te langzaam gaat en dat hij nooit tevreden is met zichzelf of met de mensen om hem heen. ‘Hij is een machine en de rest van ons is dat niet’, zegt een oud-medewerker van SpaceX. En eigenlijk verwacht hij van anderen ook dat ze meer machine zijn dan mens. ‘Maar wat je ervoor terugkrijgt, is elke druppel zweet en tranen waard,’ zegt die oud-medewerker op online vraagbaak Quora. Want Musk ziet zijn medewerkers niet alleen als arbeiders. Hij behandelt hen als vertrouwelingen, als mede-samenzweerders, als geïnspireerde toegewijden, als leden van de club.
‘Wat Elon Elon maakt, is zijn vermogen om mensen te laten geloven in zijn visie’, zegt voormalig hr-topdog bij SpaceX Dolly Singh. Daarin ligt meteen een tweede les in verscholen:
#2 Maak het onmogelijke mogelijk.
Musk streeft zulke ambitieuze doelen na dat je die af zou doen als fantasieën als ze uit de mond van een ander kwamen. Een 100 procent elektrische sportwagen die in 1,9 seconden optrekt naar 100 km/h en een actieradius heeft van duizend kilometer op één lading? Ben jíj gek. Een zelfrijdende auto? Die komt er echt nooit. Een auto met 1000 kilometer per uur door een buis onder de grond schieten? Jongensboekenfantasie. Mensen naar Mars sturen? Gezwam in de ruimte. Zelf een raket helemaal maken, helemaal from scratch? Sciencefiction. Een aandrijfmechanisme voor een raket in elkaar sleutelen voor minder dan 4000 dollar? If it’s stupid but it works, then it’s not stupid.
Het kán dus. En zo bouwden ze bij SpaceX ook de radio waarmee je communiceert met de radio van NASA (‘Houston, alles gaat probleemloos’) voor 5000 dollar in plaats van de gangbare 75.000 dollar. En hij is ook nog eens 20 procent lichter.En nog eens miljoenen mensen geeft hij hun dromen terug.
In een tweet afgelopen december kondigt Musk aan met de eerstkomende testvlucht van de Falcon Heavy zijn eigen kersenrode Tesla Roadster als vrachtgewicht mee de ruimte in te schieten. Met op de autoradio Space Oddity van David Bowie en in het handschoenenkastje een exemplaar van het cultboek The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy. Die auto blijft dan een miljard jaar rondjes draaien rond Mars, grapte Musk.
De wereld vergaapte zich in zoveel lef, lol en gogme. En verdomd, het lukte. Sinds de lancering op 6 februari 2018 koerst een rode Tesla Roadster met achter het stuur een pop met de naam Starman (óók al een Bowie-verwijzing) in een baan rond de zon richting Mars en daar voorbij. Musk laat er nadrukkelijk mee zien dat ‘dromen, durven, doen’ niet alleen een titel is van een handig managementboek
Verder lezen? Klik hier voor een abonnement.
