Hans Zandvliet staat als commercieel manager aan het hoofd van zijn organisatie. Maar hoe kies je tussen de eisen van de aandeelhouders en het belang van je medewerker?
Medewerker Marinus trapt de meeting af. ‘We zitten hier omdat we vandaag een beslissing willen nemen over een nieuwe leverancier. Zoals jullie weten ben ik in Oost-Duitsland geweest. Ik heb geconstateerd dat de fabriek tiptop in orde is. Ik hou van de Duitse mentaliteit, die ligt erg dicht bij de onze. Ik voel niets voor Tsjechië, dat lijkt me een achtergebleven gebied en Fransen vertrouw ik sowieso niet. Alexander, de investeerder in mijn bedrijf, reageert eerst. ‘Dit vind ik echt weer een motivatie die kant noch wal raakt Marinus. De argumenten “achtergebleven gebied” en “vertrouw ik sowieso niet” hebben voor mij geen waarde. Ik vraag me af wat je gedaan hebt in Oost-Duitsland want er gebeurt daar helemaal niets. Een prachtige fabriek, dat klopt, maar geen personeel en geen productie. Oost-Duitsland lijkt me geen optie.’
‘Wat ik daar gedaan heb? Hetzelfde als jij Alexander, naar een fabriek gekeken.’ ‘Ik vind overigens Marinus, en dat wil ik nu eigenlijk ook wel gelijk ter sprake brengen, dat jij je eigenlijk helemaal niet moet bemoeien met dit soort dingen. Je hebt er gewoon helemaal geen verstand van. Je bent net binnen man, je komt net kijken en je bent gewoon investeerder.’ ‘Ik geloof dat jij vergeet wie hier betaalt. Dat is nog steeds een ijzeren wet, wie betaalt, bepaalt.’ ’Dus ik ben gewoon voor niets naar Tsjechië geweest? Wat is dit voor een redenering man. Ik kom weer terug als je normale verstandige dingen zegt en dat zou zo maar eens kunnen betekenen dat ik een tijdje wegblijf, want snel van begrip ben je niet.’ Alexander staat op en laat Marinus en Hans verbaasd achter.
Ik was het inhoudelijk met Alexander eens. Oost-Duitsland was geen reële optie, het stond daar stil, geen personeel en of er daar überhaupt aan kwalitatief goed personeel te komen was, leek me niet erg waarschijnlijk. Zijn houding naar Marinus vond ik niet verstandig en ook niet gepast. Dat hij nog geen kennis van zaken had, klopte, maar hij was wel de man die het salaris van Alexander en mij betaalde en hij was bereid te investeren. De opmerking van Marinus dat degene die betaalt, bepaalt, schatte ik toen meer in als bluf. Dat was een verkeerde inschatting bleek later.
Onder druk
‘Ik heb mijn beslissing genomen Hans, dat snel van begrip zijn valt nog wel mee. Hij gaat eruit. De managementovereenkomst biedt die mogelijkheid.’ ‘Nou Marinus, je gaat een beetje snel. Die jongen heeft hier anderhalf jaar keihard en voor helemaal niets gewerkt. Dit is geen goede gang van zaken en doet Alexander ook geen recht. Dit is niet zuiver.’ ‘Hans, soms ben ik erg kort van stof. Morgen is er een buitengewone vergadering waar we stemmen over Alexander en als jij wilt dat ik mijn geld er niet uittrek, stem je met mij mee.’ ‘Marinus, dit voelt gewoon als chantage. Kun je dat ego niet opzijzetten en het bedrijfsbelang voorop plaatsen?’ ‘Dit is bedrijfsbelang Hans, het is ook in jouw belang dat je met mij meestemt. Mijn geld is noodzakelijk voor de voortgang. Denk er maar over na vanavond en ik zie morgen dan wel wat je beslist. Hij gaat voor zijn aandelen een mooie som geld krijgen. Het betekent voor hem dat hij voor nog geen twee jaar ruim drie ton gaat vangen. Voor een werkloze fiscalist met praatjes is dat een behoorlijk bedrag. Ik wens je een goede avond en ik verwacht dat je Alexander belt en dat jullie hier morgen samen om negen uur zijn.’
Ik heb vier uur met Alexander aan de lijn gezeten. Ik had er pijn van in mijn buik. Ik hoopte dat hij blij zou zijn met de ruim drie ton die hij ging krijgen. Dat was hij niet. Hij verwachtte van mij dat ik niet met Marinus mee zou stemmen.
Beslissing
De sfeer is beneden alle peil. Alexander haalt demonstratief koffie voor Hans en hem zelf en hij praat alleen tegen Hans. ‘Ik wil deze vergadering heel kort houden’, zegt Marinus. ‘We brengen in stemming het beëindigen van de samenwerking met Alexander onder de voorwaarden die hem zijn toe gemaild. Voor de optie van de tien procent aandelen die hij heeft, ontvangt hij de som van 325.000 euro. Het is geen geheim dat ik voor stem.’ Alexander kijkt naar Hans. ‘En wat stem jij Hans?’ De knoop in mijn buik van gisteren is niet verdwenen. ‘Alexander, je moet begrijpen dat het voor het bedrijf …’ ‘Je hoeft alleen je stem kenbaar te maken Hans, een motivatie is niet nodig. Ik hou het graag kort, dat weet je.’ ‘Ja Hans, wat stem je?’ vraagt Alexander. ‘Ik ga mee met Marinus.’ Dan was dit de laatste keer dat wij elkaar gezien hebben Hans.’ Alexander zet zijn koffiemok op tafel en verlaat de kamer.
Ik had vaak dingen anders kunnen doen, anders kunnen beslissen maar ik koos met mijn kennis van zaken van dat moment. Niet altijd de beste keuze, maar wel altijd met de beste intenties. Als er een beslissing is die ik lastig vond in al die jaren, dan is het deze beslissing. Ik had het gevoel dat ik niet anders kon. Ik verzachtte het voor mijzelf door maar te herhalen dat Alexander er meer dan drie ton aan had overgehouden. Meer dan ik uiteindelijk ooit met het bedrijf zou verdienen. Maar dat is natuurlijk niet waar het altijd om draait. Ik heb er een wijze les uit geleerd. Je kunt altijd kiezen, ook met je rug tegen de muur.
Dit fragment is afkomstig uit het boek van Hans Zandvliet – Flippo en het spel om de knikkers.
