Geen producten in de winkelwagen.
Nou, nou, nou, het was de maand van de graaierij aan de top, hoor. Kwam eerst NXP-topman Rick Clemmer uit de kast als ordinaire Dagobert Duck door afgelopen jaar 68 miljoen euro te verdienen, later bleek dat ook Shell-baas Ben van Beurden zijn beloning zag verdubbelen naar ruim 20 miljoen pegelmannen. Ralph Hamers, je weet wel: die ‘wannabe-startup’-ceo van ING die op miraculeuze wijze twee witwasschandalen in 1 jaar overleefde, vond het desondanks nodig te stellen dat de bonussen best wat omhoog mochten in dit land.
Dat ook onze start- en scaleup-community niet gevrijborgd is van wel érg hoge beloningen aan de top, bewijst vandaag de actie van TakeAway-man Jitse Groen, die de salarissen van hemzelf en twee andere topbestuurders opkrikt naar 450.000 tot en met 475.000 euro per jaar.
Tuurlijk, als ceo of founder mag je veel meer verdienen dan een gewone werknemer. Je neemt immers meer risico en hebt meer verantwoordelijkheid. Maar het kan ook te ver gaan: de loonkloof groeit als kool en de gemiddelde Nederlandse ceo verdient in 3 werkdagen inmiddels net zoveel als een gemiddeld jaarsalaris. Het gevolg? Dat is geen rocketscience, waerde vrinden van het goede leven: boze Gele Hesjes, ‘elituuh!’ schreeuwende Baudet-gekkies en maatschappelijke instabiliteit.
Marktconform
Het linguïstische probleem dat je echter vaak ondervindt wanneer je een schrikbarend veel verdienende ceo op diens beloning wijst, is dat deze al snel zal beweren dat dit ‘marktconform’ zou zijn. Nu zit daar natuurlijk een kern van waarheid in: het salaris is conform de markt. Echter, als de markt van ceo-beloningen immer groeiende is, zal een zogenaamd ‘marktconform’ salaris steeds hoger worden.
Slim gespeeld, ons aller Dagoberts, maar het gaat voorbij aan het feit dat de markt überhaupt allang ontspoord is. Dat durven toe te geven en pas op de plaats maken, zou dan ook een stuk eerlijker zijn dan telkens maar weer terugvallen op het ‘marktconform’-kulargument.
Verlaag je beloning
Topverdieners van dit land, verban daarom het woord ‘marktconform’ uit uwer vocabulaire en raak geïnspireerd door Dan Price, de Amerikaanse ondernemer die zijn salaris van 1 miljoen dollar verlaagde naar 70.000 dollar, het jaarsalaris waarboven je geluk niet meer stijgt. Hij gaf iedereen in het bedrijf – schoonmakers incluis – hetzelfde salaris. Een mooi symbool en top-pr, maar zoals we al eerder stelden: als verantwoordelijke ceo mag je best een aantal maal het salaris verdienen van wat je werknemers krijgen.
Het palet aan salaris- of bonusverlagingen voor de top die je door kunt voeren, is gelukkig breed. Denk je dat het je niet lukt om dit door de board te loodsen? Let dan op: Gerrit Zalm deed het ook! Of neem een voorbeeld aan techbedrijf Adyen, dat iedereen in het bedrijf aandelen geeft – inclusief de koffiejufvrouw!
Kijk, dát is karakter tonen! Verlaag je de salarissen aan de top, dan ontdoe je je van het jeukwoord ‘marktconformiteit’. Wat je ervoor terugkrijgt, is daarentegen wel weer een ander jeukwoord, namelijk positief ‘sentiment’. Je begrijpt: de jeukwoordenbestrijding zal nog wel enige decennia nodig hebben, maar wij houden moed.
