Geen producten in de winkelwagen.
Hij was één van de mensen die de legendarische Macintosh-computer voor Apple in 1984 vermarktte: Guy Kawasaki. De Amerikaan (met Japanse ouders) groeide uit tot een wereldwijd bekende Apple-werknemer; hij lanceerde het marketingbegrip evangelist, evangeliseerde zijn geloof in graphic-startup Canva en is tegenwoordig een beruchte durfkapitalist in Silicon Valley.
Inmiddels is de marketeer 64 jaar, dus hoog tijd om zijn levenslessen te delen. Naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek Wise Guy is het aan Kawasaki om de veertiende editie van TNW Conference te openen. De boodschap van de Apple-legende laat zich grofweg omschrijven als: werk hard, dan kom je er wel.
Beroofd
Ik wilde hard studeren om niet meer beroofd te hoeven worden
Kawasaki laat een bushokje zien in zijn geboortestad Honolulu, te Hawaï. Hier, zo vertelt Kawasaki, werd hij ooit beroofd. “Ik dacht daarom: ik moet hard studeren en werken, zodat ik nooit meer op een plek hoef te leven waar ik beroofd kan worden”, vertelt de marketeer.
Tijdens zijn studieperiode te Stanford woonde Kawasaki samen met een huisgenoot uit een vermogende familie. Diens moeder reed een Ferrari. Toen Kawasaki op een dag achter het stuur mocht plaatsnemen, een magische ervaring, sterkte dit hem in deze opvatting. Door hard te werken, moest hij nét zo succesvol kunnen worden, dacht Kawasaki. Dat is aardig gelukt.
Nepotisme
Vaak vragen mensen Kawasaki: hoe kom je binnen bij een topbedrijf als Apple? De verkeerde vraag, meent de marketeer: “Het draait er niet om hoe je binnenkomt, maar wat je doet als je eenmaal binnen bent.” Zelf kwam hij binnen dankzij nepotisme, grapt Kawasaki: via zijn vermogende huisgenoot zou hij zijn baan bij Apple hebben geregeld.
Wij wilden ‘1984’ voorkomen
Maar bij Apple zat hij allerminst stil, vertelt Kawasaki. De de jaren ‘80 en ‘90 werkten de tech-jongens van Apple dikwijls 90 uur per week. “Dat vonden we niet erg, want we wilden de wereld veranderen: totalitarisme verslaan, het 1984-scenario voorkomen.”
Marc Benioff
Blij is Kawasaki dat hij ooit Marc Benioff een kans gaf als stagiair bij Apple. Benioff lanceerde later softwarebedrijf Salesforce, inmiddels een beursgenoteerde multinational.
Het past bij de strategie van Kawasaki, die hij Joel Beukers-esk omschrijft als “touch gold”. “Dat betekent niet dat alles wat ik aanraak in goud verandert”, lacht Kawasaki: “Ik bedoel: whatever is gold, Guy touches.” Nu lacht de zaal. Kawasaki laat een foto zien waarop hij met de mensen van graphic-startup Canva staat: een van de ‘goudstaven’ die de Apple-man aanraakte. “Door hen kan iedereen nu graphics maken.”
Geen problemen
Nog een belangrijke spreuk uit de omvangrijke wijshedencollectie van Kawasaki: don’t look for problems when they don’t exist. Hij werd eens voor tuinier aangezien, vertelt Kawasaki, maar werd niet boos. De kans was immers statistisch gezien hoog dat hij met zijn Japanse achtergrond tuinier zou zijn, in plaats van een stinkrijke durfkapitalist. Kawasaki stelt dat je hem nauwelijks kunt raken, hij zoekt immers niet naar problemen.
Richard Branson masseerde mijn voeten
Kawasaki laat liever zijn voeten masseren door Richard Branson. De Virgin-ondernemer en Kawasaki waren eens samen op een conferentie als sprekers, toen Branson Kawasaki vroeg of hij zelf ook Virgin vloog. Deed ‘ie niet. Branson, een van de grootste ondernemers van de wereld (die met Obama vakantie viert), ging vervolgens op zijn knieën om Kawasaki’s voeten een massage te geven. Prachtig gebaar, vond Kawasaki. Sindsdien vliegt ‘ie standaard Virgin.
Surfen
Een laatste advies van Kawasaki begeeft zich in de greypreneurige sferen: wees nooit te oud om te leren. Zelf besloot Kawasaki, met vallen en opstaan, om op zijn 63e nog eens de surfplank op te stappen. Met andere woorden: een bedrijf beginnen als je 70 jaar bent? Gewoon doen. Leren laptoppen als je in het bejaardentehuis zit? Ga ervoor.
Het verhaal van Kawasaki is zonder meer inspirerend en laat zien dat je door hard te werken ver kunt komen. Wel heeft het een hoog ‘succes is een keuze’-gehalte, en gaat Kawasaki voorbij aan de lagere kansen op de arbeidsmarkt die mensen uit lagere sociale klassen en minderhedengroepen nog altijd hebben in de westerse wereld. Maar goed, we luisteren dan ook naar een Amerikaanse hotshot uit de Valley, zullen we maar zeggen.
