Geen producten in de winkelwagen.
Even heerste er een Songfestival-sfeertje rondom startupcompetitie Chivas Venture. Nederland doet dit jaar voor de eerste keer mee aan het evenement in Los Angeles, en het team achter de organisatie verzekerde ons: African Clean Energy maakt best een kans. Misschien zouden ze zelfs nummer twee worden, of – wie weet – één. Oftewel: The Common Linnets van de Nederlandse startupscene.
Het mocht niet zo zijn. Hoe sympathiek het idee achter African Clean Energy ook mag klinken – burgers in derdewereldlanden helpen met betaalbare zonne-energie – toch behoort het Nederlandse familiebedrijf niet tot de semifinalisten. De onderneming maakt hierdoor geen kans op een deel van de 1 miljoen dollar aan groeigeld. Jammer, maar het is niet anders, vinden de organisatoren achter de Nederlandse deelname. Nederland heeft toch maar mooi meegedaan, en volgend jaar is er weer een kans, zo stellen ze.
Sprout spreekt Walker vandaag; de dag nadat ze het teleurstellende nieuws hoorde. We zitten op de rooftop terrace van het Andaz West Hollywood-hotel, met uitzicht over Los Angeles. Walker is goed ingeblend, en ziet er dan ook typisch LA uit: jurkje aan, zonnebril op en een blikje frisdrank in de hand van een merk waar ik nog nooit van gehoord heb. Ook lacht ze continu, want Walker blijft optimistisch gestemd. Het lijkt de aard van het beestje te zijn. Deze ondernemer lijkt me niet de persoon op bij de pakken neer te gaan zitten.
Maar toch, jammer vindt ze het wel. Met haar sterk Engelse accent – ze heeft zowat over de hele wereld gewoond – reageert Walker op het verliezen. Ja, ze was wel een beetje “disappointed”, want het was echt een “opportunity” geweest om in zo’n top 5 te belanden. En ze had nog wel zo’n vurige, eerlijke pitch gehouden.
Er is niet genoeg aandacht voor energie in ontwikkelingslanden
Waar het aan lag? African Clean Energy zat in een heel moeilijke groep, denkt Walker: “Het was de groep ‘energie en water’. Dat is een flinke, want beide sectoren zijn onmisbaar.” Uiteindelijk gingen twee bedrijfjes uit de waterbranche door, waaronder een onderneming die zich richt op schoon drinkwater voor mensen in Zuid-Afrika. Ook sympathiek. “Energie heeft het dus niet gehaald in deze ronde”, constateert Walker. “Wel jammer, want naar mijn gevoel is er niet genoeg aandacht voor energie in ontwikkelingslanden. Natuurlijk is water essentieel, maar energie net zo goed. Het gaat niet alleen om je mobiel opladen, maar ook om warmte en koken.”
Judith Walker in het heetst van de strijd: tijdens de pitch in LA.
Maar zoals gezegd, Walker blijft positief: de wereld vergaat niet en het gaat lekker met African Clean Energy. Het bedrijf opereert sinds begin dit jaar in Oeganda en Cambodja en heeft al bijna zeventig fte op de loonlijst staan. “Ik ben heel trots dat we zo ver zijn gekomen”, zegt Walker. “Wij zijn een van de dertig finalisten. Dat is gewoon tof.” Ook niet onbelangrijk: tijdens het Chivas-evenement deze week schijnen nog de nodige investeerders langs te komen. Walker vermoedt dat daar nog kansen zijn te behalen voor haar bedrijf.
Ik dacht: yo, ik kan Quentin Tarantino aanraken
En in de tussentijd vermaakt ze zich nog wel even in Los Angeles. Zoals gisteravond, toen Walker met enkele andere kandidaten naar een comedybar om de hoek ging. Kwamen ze ineens Quentin Tarantino en Jeff Ross tegen. Daar stond Walker wel even van te kijken, of in haar eigen woorden: “Ik dacht: yo, ik kan hem aanraken”. Of ze dat ook gedaan heeft? “Nee (lacht). Ik wilde hem niet storen. Ik dacht: hij zit niet op mij te wachten.”
Lees ook: wat Judith Walker precies doet met haar startup
