Halleh Ghorashi

Halleh Ghorashi (1962) is trots op haar vele studenten die ze op diverse functies binnen bedrijven en instellingen tegenkomt. ‘Zij zijn de dragers van de verandering’, zegt de hoogleraar Diversiteit en Integratie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. ‘Dat vind ik mijn grootste bijdrage.’ Ghorashi is daarmee een van de krachtige denkers die bijdragen aan een inclusievere BV Nederland. Aan de VU studeerde ze trouwens ook zelf antropologie. 

Ghorashi is behalve hoogleraar sinds 2018 ook kroonlid van de SER en lid van KNAW, een adviesorgaan voor de overheid op wetenschapsgebied. Zij is ervan overtuigd dat verbeeldingskracht, daadkracht en overtuigingskracht alle drie nodig zijn om tot meer diversiteit in organisaties te komen. Anders komt een structureel veranderingsproces niet tot stand, zelfs niet op microniveau. ‘Een van de meest voorkomende problemen van organisaties is dat hun investeringen rondom diversiteit vooral beperkt blijven tot individuele interventies.’

Out of the box denken

Zelf laat ze zich inspireren door mensen die out of the box denken en durven dromen van een eerlijkere samenleving. Vooral de zwarte vrouwenbeweging in de VS noemt ze een voorbeeld, omdat die via literatuur, orale geschiedenis en muziek het formele verhaal over zwarte vrouwen herschreef door daar eigen verhalen over verleden, heden en toekomst tegenover te zetten. 

Ghorashi noemt het essentieel dat bedrijven die de diversiteit willen vergroten mensen niet alleen toelaten in hun organisatie, maar ook openstaan voor hun ideeën. Vooral wanneer die anders zijn dan wat ze gewend zijn. Alleen daardoor kun je routinematigheid en vastgeroeste patronen doorbreken en vernieuwing toelaten, voegt ze daaraan toe.

‘Schurende situaties die daardoor kunnen ontstaan vormen juist de essentie van ontregeling en vernieuwing. Ze fungeren als bron voor reflectie op het normdenken’. Verder gaat het om kennisdelen binnen en tussen organisaties. ‘Dan hoeft men niet telkens het wiel opnieuw uit te vinden. Nog belangrijker is om succesvolle verhalen van inclusie – voorbeelden dus van productieve ontregeling – een podium te geven. Zo worden ze onderdeel van structurele reflecties en het leerproces binnen en tussen organisaties.’ 

foto Yvonne Compier