Geen producten in de winkelwagen.
Het kabinet zag zich afgelopen week genoodzaakt een ‘harde lockdown’ in te voeren, incluis de sluiting van ‘niet-essentiële winkels. Reden genoeg voor MT/Sprout om deze zaterdag eens de proef op de som te nemen in hoofdstad Amsterdam. Leven we, zoals Mick Jagger eerder dit jaar bezong, weer in dezelfde ‘ghost town‘ als tijdens de eerste golf, met door mensen gemeden straten, waar de stadsdieren vrij spel hebben? Of kunnen we op Jazzpolitie-eske wijze concluderen: ‘Ach, zo erg is het ook weer niet’? De waarheid ligt in het midden, zo blijkt uit ons fotoverslag van een hoofdstad in quarantaine.
Onze wandeling begint aan het Leidseplein, met een gesloten Internationaal Theater. Enkele verdwaalde dagjesmensen bewandelen de road to nowhere..
..terwijl de horeca zich nog altijd in een noodgedwongen, diepe winterslaap bevindt.
We vervolgen onze weg via de Leidsegracht. Voedselwinkels behoren tot de essentiële zaken, waardoor onder meer een nutellawinkel en een bekende Amerikaanse hamburgertent open blijven voor afhaal.
De Kalverstraat. Retailers zullen gehoopt hebben flink wat te verkopen tijdens de feestdagen, bijvoorbeeld door te stunten met ‘amazing prices‘. Tijdens Black Friday eind november kwam hierdoor te veel volk richting de Nederlandse stadscentra, hetgeen volgens kenners mogelijk heeft bijgedragen aan de recente piek in het aantal coronabesmettingen. Door de ‘harde lockdown’ is het nu stil in de duurste monopoliestraat van Nederland.
Over het Spui wandelen deze zaterdagmiddag meer duiven dan mensen.
Een verdwaalde fietser in thuiswerkuniform (let op die trainingsbroek!) passeert het aan het Spui gevestigde American Book Centre. Helaas, het geschreven woord is dezer dagen even niet essentieel genoeg.
Terug naar de Kalverstraat, waar het nog altijd rustig is. Wil je momenteel nog wát als retailer, dan zet je in op online bezorgen. Zeepjeswinkel Lush toont zich vaandeldrager van deze noodstrategie.
De Dam. Hot dogs verkopen mag – want: voeding, dus essentieel, maar om nou te zeggen dat het storm loopt..
De grootste attractie op de Dam is zonder meer een groep uiterst hongerige duiven. De twee toeristen die hier een fotosessie houden, behoren tot de minderheid. En minder toeristen betekent minder voedsel voor de vogels..
Gelukkig voor de lokale fauna is er één man met tassen vol – vermoedelijk – oud brood. De vogelhonger in 020 is weer even gestild.
We vervolgen onze weg via de Nieuwendijk, waar de toeristenstromen wederom schitteren in afwezigheid.
Sommige kabinetsbesluiten doen de wenkbrauwen toch ietwat fronsen: snoepzaken zijn kennelijk essentieel (want, opnieuw: voedsel) en mogen dus open blijven.
Dezelfde opmerkelijke regel gaat op voor toeristische, ‘oer-Hollandse’ kaaszaken. Eten, dús essentieel, dús open, luidt de stelregel. Toch denk je: is zo’n kaastent primair een voedings- of een toeristenzaak?
Ook snackketen Febo mag open blijven voor de afhaal. Als je niet binnen voor het raam mag zitten, dan maar buiten voor het raam, zullen deze vier frikandelfanaten gedacht hebben.
Kennelijk ook ‘essentieel’: bloemen! Ach ja, ze filteren de lucht van corona, zullen we maar zeggen, zonder dat we deze ongetwijfeld onjuiste stelling doodchecken.
Maar.. wèlp! Wat is dít?! Aan de Haarlemmerstraat is het opeens een komen en gaan van mensen. Komen die allemaal voor de nabije bloemenzaak en kaaswinkel? Dat lijkt allemaal weinig aannemelijk, maar zeker is wel: de ‘ghost town‘ van Mick Jagger is hier ver weg.
Even verderop, aan de Noordermarkt, komt de aap uit de mouw: de markt, die is gewoon open en dat trekt mensen, veel meer dan het lege ‘centrum-centrum’ dat doet. Of dit helemaal coronaproof is? Die vraag laten we over aan de Ab Osterhausen van deze wereld. In tegenstelling tot gerenommeerde ‘deskundigen’ als Famke Louise en Robert Jensen hebben wij nog altijd geen virologie gestudeerd. Gemiste kans.
In de vele zijstraten die deze wester regio van het Amsterdamse centrum rijk is, gaan de markten gewoon door. Deze drukbezochte fenomenen bieden een veelvoud aan koopwaar: eten en drinken, maar ook uiterst essentiële zaken, zoals bloemen en elektronica.
Een beetje crowd management zou hier en daar dan weer geen overbodige luxe zijn. De meetlatten mogen weer van zolder.
Gelukkig houden de Mokumse zwanen wél anderhalve meter afstand.
Het Damrak, even later. Een bui doet zijn intrede en het wordt langzaamaan donker in de stad. Afstand houden, is hier weer kinderspel. De rust aan het Damrak is opvallend, want pre-corona was het hier verdomd moeilijk om een dergelijk portret van de steentegels te maken.
Maar wie échte ghost town-kiekjes wil, moet wachten tot het nacht is. De kerstlampjes, de neonletters: ze branden, maar voor wie, eigenlijk?
De Dam ‘by night‘. De duiven slapen inmiddels, net als de mensen. Het levert schitterend beeld op, maar je begint de dronken backpackers toch ergens wel te missen. Laten we hopen dat 2021 meer verlichting zal bieden dan de lampen van de eenzame kerstboom in dit desolate straatbeeld.
