Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Ze zijn een volk apart, de kaste der bovenbazen

Ik begreep ze opeens beter, de heersers van deze wereld. ze staan boven de wet. sterker, ze zíjn de wet

 

Nadat ik voor een schandalig hoog bedrag mijn huis had verkocht, walmde me even de geur van rijkdom tegemoet. Wat ruikt dat toch heerlijk, geld. Eindelijk die lang begeerde breedbeeld-tv met plasmascherm, dat Amerikaanse coolcenter met computergestuurde ijskraakautomaat, die Italiaanse sciencefiction-keuken, die zilvergrijze retro-Chrysler, die eindeloze eerbied van bankpersoneel. De illusie duurde niet lang. Ik daalde weer terug op aarde, waar de bakker nog altijd betaald wenst te worden en de tandarts aan de lijn hangt. Ik had een wijle mogen toeven aan de zijde van Bill Gates, Hare Majesteit, Heer Bommel, kortom: het échte geld en de échte daaruit voortvloeiende macht. Ik begreep ze opeens beter. De heersers van deze wereld staan boven de wet. Sterker, ze zíjn de wet: ze maken 'm en breken 'm. Ze liggen allemaal op één kussen, delen hele netwerken en weten alles van elkaar. Ze zijn een volk apart, de kaste der bovenbazen.
 

De term 'bovenbaas' is een vondst van Marten Toonder. Heer Bommel wint met vals spel een stuiver van Tom Poes en opeens speelt geld wél een rol. Hij rolt een nieuwe wereld binnen, Heer Ollie wordt OBB, hij raakt verzeild tussen de titanen die aan alle touwtjes trekken. Kortom, hij is bijna een Cor Boonstra geworden, maar vervreemdt van de wereld, zonder vrienden en te veel vriendjes, totdat Tom Poes hem met een list weer uit de nesten werkt. Het gepeupel – iedereen die minder dan een miljoen op de bank heeft staan (en daarmee bedoel ik niet de omhoog gehypte huizenmiljonairs) – heeft geen weet van wat zich afspeelt in de hemel der heersers. Ontoegankelijk voor het gespuis. Een van die geheimen is tijd. Dat las ik in een boekje van de Belgische schrijver Van Herick. Het heet Sam en de Pluterdag. Wat een Pluterdag is? Het kostbaarste bezit van de plutocraten. Een gewoon mens heeft slechts zeven dagen in de week, de ware rijkaard bezit nog een achtste dag, de Pluterdag. Hij leeft dus 52 en op schrikkeljaren zelfs 53 dagen extra per jaar, dat is per zeven jaar bijna een jaar voordeel! Niemand mag het weten. Tijdens die Pluterdag golfen en zeilen ze, laten ze zich verwennen door ebbenhouten mulattenmeisjes en Britse butlers, geven ze elkaars voorkennis door, fuseren een beetje, schuiven wat kroonprinsen de bal toe, kortom: doen alles wat God heeft verboden om de eenvoudige reden dat ze zelf God zijn. En worden niet ouder, want ook de tijd is van hen.

Wekelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.


Soms doet zich een haarscheurtje voor in dit roestvrijstalen walhalla. De megamanager wordt slordig. Er worden wat inflatieaandeeltjes te vroeg verhandeld, iemand graait net een tikje te gretig, een bank raakt in opspraak. De amice komt negatief in het nieuws en dat is stom, ongelooflijk stom. Maar meer niet. Denk maar niet dat de bovenbaas onder de wet valt. Hij valt er boven. Het bijkomende voordeel van een huis verkopen en even de illusie van die rijkdom en macht voelen, is dat je meer sympathie gaat opbrengen voor de topman en -vrouw die maling heeft aan wat voor anderen geldt. Ze horen niet bij die anderen. Sterren stralen niet voor niets. En daar moet de maandagochtendkrant niet zo vervelend over doen.

[email protected]