Test: Mitsubishi i-MiEV

Elektrisch rijden krijgt trekjes van een hype. Techbusiness ging een blokje om met de Mitsubishi i-MiEV. Dat blijkt fantastisch te rijden. Tot de stroomvoorraad na 80 kilometer was uitgeput.

Eerst alle lof voor MItsubishi, toch niet de grootste en zeker niet de kapitaalkrachtigste autofabrikant, die wel als eerste een volwaardige elektrische auto wist te leveren. Jazeker: de kleine i-MiEV oogt een tikje ludiek, maar is een volwassen compact wagentje. Zelfs op de achterbank is voldoende beenruimte voor volwassenen, de hoge koets met veel glaswerk maakt dat die zich niet als haringen in een ton hoeven te voelen.

Eenvoudig stadswagentje

De i-MiEV is gebaseerd op de i, die in Japan en Engeland al langer rondrijdt met conventionele aandrijving. In essentie is het een eenvoudig stadswagentje dat ook zo is afgewerkt, airco en elektrische ramen beschouwen we daarbij even als standaard. De i-MiEV dankt zijn aantrekkingskracht natuurlijk vooral aan zijn elektromotor.

Stoplichtsprintjes

Met 47 kW blijkt die mans genoeg om de wagen stevig mee te laten rijden met het overige verkeer. sterker nog: het gemak waarmee de boel versnelt, lokte wat stoplichtsprintjes uit. In een kleine 9 seconden gaat het naar de 100, dat is al prima. Een elektromotor ontwikkelt zijn volledige trekkracht al vanaf de start, zodat het optrekken tot 50 km/h zelfs bijna spectaculair is.

Geen gedoe

Maar het mooiste van alles: het gaat allemaal zonder veel gedoe. Zoemen kan je het niet eens noemen; op de achtergrond lijkt er een vliegtuig op te stijgen zodra de voet op het gas gaat. Die hoge fluittoon wordt iets beter hoorbaar boven de 80 km/h, maar nooit hinderlijk. En jazeker, de elektrieke Mits wil ook boven de 100 best vooruit, zonder mokken zelfs tot de 130, de snelheid waarop hij is afgeregeld. Weer verbazend, dat je nauwelijks het idee krijgt dat de iMiEV daarvoor 'zijn best' moet doen. Het gaat allemaal achteloos, en zo comfortabel als een flinke stadsauto maar zijn kan.

Actieradius

Maar nu de achilleshiel van elektrisch rijden: de actieradius. Mitsubishi belooft "tot 150 km", maar dat is net zoals bij benzinewagens een laboratoriumgegeven. Wij hielden dus al rekening met een stukje minder bereik, zeg 100 kilometer. De blokjes op het dasboard die de accucapaciteit aangaven, waren het daar duidelijk niet mee eens. In minder dan geen tijd floepten ze de een na de ander uit, tot we met hevig knipperend alarm in slakkengang de garage weer opzochten.

79 km

En zo noteerden we na 2,5 uur rijden en met het zweet in de handen we de tellerstand: exact 79 kilometer hebben we plezier gehad van het elektrische avontuur. In een halfuur kan de accu weer voor 80 procent vol zijn via een doodgewoon stopcontact, maar waar vind je dat in de polder? De volgende keer zullen we ons gedragen, de automaat in 'eco' zetten en een abonnement nemen op de laadpalen die Amsterdam aan het planten is.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?

E-mail *

Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Verstuur

Conclusie: niet voor iedereen

Goed om een keer met de neus op de feiten te zijn gedrukt: een actieradius van rond de 100 kilometer heeft zijn beperkingen, een elektrische auto met de specificaties van de Mitsubishi is niet voor iedereen. Maar rijden doet de i-MiEV dan weer als de beste. In Japan rijdt hij al sinds vorig jaar rond, vanaf eind december levert Mitsubishi de Europese versie (iets strakker sturend) ook in Nederland, voor 32.830 euro. Peugeot en Citroën komen vervolgens met dezelfde autootjes en plakken er hun eigen badge op.