Jong aan de top

Ze zijn jong, gratig en worstelen met ambitie en verantwoordelijkheid. Drie jonge honden over carriere, kennisontwikkeling en werkdruk. "Ik had vooral aan het begin veel slapenloze nachten".

 

Harald Kruithof heeft alvast een plaats in Américain in Amsterdam gereserveerd. Van Eck is te vroeg, twintiger Silverentand komt verwaaid en gehaast als laatste aan. "O, ik zie een fotograaf, kan ik nog even naar de spiegel", zegt ze terwijl ze links en rechts handen geeft. Op het eerste gezicht zijn er geen overeenkomsten tussen de drie vroegpiekers. Kruithof oogt intellectueel, Van Eck is meer een gebruinde ontdekkingsreiziger, Silverentand grappig en doelbewust. Een ding hebben ze gemeen: alle drie zijn ze jong en geslaagd. 

Wat is hét kenmerk van jonge managers?

Van Eck: "Jongere mensen houden zich meer met nieuwe ontwikkelingen bezig of met nieuwe producten, omdat daar kansen liggen. Nieuwe bedrijfstakken zijn bovendien leuker dan takken die al zeventig jaar bestaan, want je bepaalt mede de richting."

Silverentand: "Precies. Het is moeilijker om in een langer bestaande tak als jongere aan de top te komen. Je moet je kansen dan zelf creëren, terwijl bij nieuwe gebieden de kansen zich aandienen. Bankrecht is relatief nieuw en daarom heel kansrijk. De regels veranderen iedere dag. Er zijn niet veel bankrechtjuristen en helemaal weinig goede bankrechtjuristen."

Hoe kom je jong aan de top?

Silverentand: "Gewoon hard werken."

Kruithof: "Maar ook door een combinatie van ambitie, aanleg en geluk. Het geluksonderdeel zijn de kansen die je krijgt. Maar je moet wel het vermogen hebben om die kansen te herkennen."

Van Eck: "Je komt niet aan de top in je eentje. Je moet een heel goed team om je heen verzamelen. Ik ben een radertje in het geheel. "

Silverentand: "Zelfs de steun van cliënten is belangrijk binnen de advocatuur."

Kruithof: "In je eentje kom je er niet nee."

Silverentand: "Maar geluk blijft een belangrijke factor. Ik had geen idee wat ik wilde toen ik met mijn studie rechten begon. Bankrecht bleek me heel goed te liggen. En dat is een onbekende juridische richting. Ik ben stap voor stap steeds hoger gekomen, totdat ik partner werd. Als ik iets anders had gestudeerd, was ik misschien niet zo snel hogerop gekomen. De oorsprong van mijn succes is dus min of meer toevallig."

En de factor ‘ambitie'?

Silverentand:"Ik zoek altijd naar uitdaging, intellectueel en op mijn werk."

Van Eck: "Ik had altijd al de ambitie om partner te worden. Daar heb ik naar toe gewerkt. Maar ik plan nooit meer dan twee jaar vooruit. Ik heb geen idee wat ik over tien jaar doe."

Silverentand: "Toen ik begon bij NautaDutilh dacht ik: ‘deze drie jaar zijn in ieder geval een goede basis voor wat ik hierna ga doen.' Maar ik zat in het partnertraject voor ik er erg in had. Het was een natuurlijk proces. Juist mensen die hard roepen dat ze  hogerop willen, komen er vaak niet."

Kruithof: "Je moet wel een ambitieuze aanleg hebben om jezelf steeds weer te willen uitdagen. Ik ben wel ambitieus, ja."

Volgens onderzoek lopen jullie een verhoogd risico op vakinhoudelijke kennisachterstand. Klopt dat? 

Van Eck: "Nee, dat vind ik onzin. Je moet een inhoudelijke basis hebben. Anders kun je het vergeten met je bedrijf. Maar met mijn studie economie doe ik nooit meer iets."

Kruithof: "Het risico dat je ver van je vakgebied af komt te staan, zit er in. In de Angelsaksische wereld is dat heel gewoon. Als je je maar omringt met de goede mensen, die over relevante kennis en vaardigheden beschikken."

Van Eck: "Goede managers zitten veel bij de klanten. Dit soort managers krijgt ook geen kennisachterstand."

Silverentand:"De term ‘management' is een beetje onhandig, want je hebt heel veel verschillende vormen van management. Bij NautaDutilh is managen vooral het product leveren wat je beloofd hebt, zaken begeleiden en zorgen dat er genoeg werk is. Heel inhoudelijk dus. Sollicitatiegesprekken en vacatures zijn maar een klein onderdeel. Doorsnee managementtaken zoals de administratie, besteden we uit."

Van Eck: "Bij Accenture in India worden duizend mensen per maand aangenomen. Dat is een heel ander soort management dan dat je bij de klant zit en een product verkoopt."

Kruithof: "Wat je veel ziet bij jonge topmanagers is dat ze de slag van professional naar manager niet goed maken. Ze zijn goed in hun vak, komen steeds hogerop en worden op een gegeven moment manager. Vervolgens zijn ze diep ongelukkig. Sommigen gaan naar verloop van tijd terug naar hun oude vak. Anderen doen dat niet en worden al maar ongelukkiger, tot ze op een dag een burn-out krijgen."

Hoe voorkom je dat?

Van Eck: "Je moet je hart volgen. Als ik 's ochtends in mijn auto zou stappen en denken ‘Bah nog veertig jaar in deze file,'dan zou ik niet lang meer bij dat bedrijf blijven werken."

Silverentand: "Maar je hebt  niet altijd de vrijheid om zomaar over te stappen naar een andere baan. Dat ligt ook aan de economie. Als de economie slecht is, zijn er domweg geen banen."

Kruithof: "Er zijn verschillende mechanismen die keuzevrijheid beïnvloeden. Als je ergens als manager niet op je plek bent, wordt het je veel eerder gegund om op een andere plek weer verder te groeien. Pro-actief zijn en mogelijkheden creëren, dat is een van de belangrijkste eigenschappen die je moet hebben om succesvol te zijn."

Van Eck:"En veel initiatieven tonen."

Silverentand: "Wordt altijd erg gewaardeerd."

Kruithof: "Maar dat weet je niet allemaal van tevoren."

Silverentand: "Hoe dan ook, je hebt keuzevrijheid zelf in de hand. Als je zorgt dat je goed bent, kun je op elke plek terecht."

Van Eck: "Je leeftijd is een voordeel. Als je erachter komt dat je ongeschikt bent voor het management als je jong bent, kun je nog switchen."

Hebben jullie wel eens slapeloze nachten?

Kruithof: "Ja, als er een bedrijf op het punt staat een doorstart te maken of in elkaar te storten. Er zijn zoveel mensen afhankelijk van het lot van dat bedrijf. En ik ben deels verantwoordelijk."

Silverentand: "Ik had vooral aan het begin veel slapeloze nachten van de zogenaamde ‘termijnen'. Een procestermijn laten verlopen, is fataal. De zaak is definitief van de baan, niets meer aan te doen. En dan moet je je cliënt gaan bellen, leg dat maar eens uit. Het is echt het ergste wat je als advocaat kan overkomen. Al die termijnen worden natuurlijk voor je bijgehouden, maar toch schrok ik vaak zenuwachtig wakker met de gedachte: ‘Heb ik de procureur wel gebeld? Ben ik niet te laat?'".

Van Eck: " Ik slaap als een blok."

Silverentand: "Maar je hebt drie kleine kinderen!"

Van Eck: "Ja, die liggen ook altijd te snurken."

Kruithof: "Lig je niet wakker van grote concurrenten?"

Van Eck: "We hebben grote concurrenten, zoals Cap Gemini. Het is elke keer weer vechten. Maar ik slaap goed."

Silverentand: "Echt??"

Van Eck: "Ja. Maar ik ben overdag wel eens gestrest. Ik vind de verantwoordelijkheid soms zwaar. Ik heb 400 mensen met een vast contract onder me. Ze hebben een gezin, een hypotheek. Ze moeten niet door mijn toedoen op straat komen te staan, omdat ik geen werk meer verkoop. Bij kleinere bedrijven is dat nog veel erger, dan komt alles op het bord van de directeur-eigenaar."

En wat is de weerslag van al die werkdruk op jullie privéleven?

Silverentand: "Mijn vriend zit ook in de advocatuur, daarom kunnen we niet over ons werk praten, want dat is vertrouwelijke informatie. Geeft niet, want ik heb thuis vaak geen zin om het over werk te hebben. Ik ga sporten om de werkstress achter me te laten, maar helaas heb ik daar steeds minder tijd voor."

Van Eck: "Ik heb het thuis ook niet over mijn werk, daar is mijn gezin het belangrijkste. Ik probeer drie avonden per week om zeven uur thuis te zijn. Behalve in piekperiodes. Ik werk thuis niet veel, behalve 's avonds misschien een paar uur. Mijn vrouw stopt met haar werk als ons vierde kind geboren is. Daar heeft ze voor gekozen en daardoor wordt het thuis rustiger. Maar als ze wel zou willen blijven werken, zouden we daarvoor een oplossing zoeken."

Kruithof: "Ik heb een volle carrière en ik doe er veel naast. Maar mijn thuisbasis, mijn vrouw en kind, is stabiel. Zonder dat denk ik dat ik deze functie niet zou kunnen uitoefenen."

Silverentand: "Ik heb geen kinderen, dat maakt het wel makkelijker dan bij jullie."

Van Eck: "Zou kunnen, maar ik vind mijn gezin het mooiste wat er is."

Kruithof: "Ik ook. En ik wil absoluut niet zo'n vader zijn die zondags het vlees snijdt."

Wat kunnen we nog van jullie verwachten?

Kruithof: "Ik wil door blijven bouwen aan mijn bedrijven, zoals ik nu doe."

Silverentand: "Me verbeteren. Ik wil een nog betere advocaat worden."

Van Eck: "Met mijn kinderen een zeiltocht om de wereld maken." 

Maurice van Eck

Leeftijd: 36

Bedrijf: Accenture

Functie: Directeur Outsourcing Nederland

Opleiding: Economie, Groningen

Werkt: 50-60 uur per week

Harald Kruithof

Leeftijd: 36

Bedrijf:  Best Dutch en ITA-Talencentrum

Functie: Directeur

Opleidingen: Geschiedenis, Fysiotherapie, Amsterdam

Werkt: 60 uur per week

Larissa Silverentand

Leeftijd: 30

Bedrijf: NautaDutilh (als jongste partner ooit) 

Functie: advocaat 

Opleiding: Rechten, Nijmegen

Werkt: 60 uur per week