Geen producten in de winkelwagen.
Zijn naam prijkt al jarenlang bovenaan de lijst met de tweehonderd invloedrijkste Nederlanders. Na zijn politieke carrière – hij was vier jaar lang minister van Economische zaken (D66) – duikt Wijers het bedrijfsleven in. Na een senior partnerschap bij de Boston Consulting Group, was hij van 2003 tot 2012 CEO van chemieconcern AkzoNobel.
Inmiddels blinkt hij uit in het vervullen van commissariaten. Zo is hij president-commissaris bij Heineken, commissaris bij investeringsmaatschappij HAL Holding en het Concertgebouw en tot voor kort niet-uitvoerend bestuurder bij Shell. Opvallend is dat Wijers zich lang van allerlei bijbanen heeft onthouden. Pas eind 2008, als hij gevraagd wordt commissaris te worden bij Shell, zegt hij een keer ja.
Glansrol
De president-commissaris speelt een glansrol in élke board, zegt Wijers in een interview met Management Scope: ‘Hij is de baas. Wie anders stelt er immers voor of de CEO benoemd of ontslagen wordt?’ Als president-voorzitter van Heineken heeft hij een eigen plek op het hoofdkantoor. Het was één van zijn voorwaarden bij het accepteren van het voorzitterschap van de raad van commissarissen bij Heineken. Want, vertelt hij in hetzelfde interview met Management Scope, een voorzitter moet regelmatig ‘de geur van de stal’ in zijn neus hebben.
Hij vervolgt: ‘Een commissariaat bij een grote, beursgenoteerde onderneming is, zeker door het werk in commissies, een zware, serieuze taak. De voorzitter is de linking pin met de CEO en de organisatie. Hij moet weten wat er gebeurt, begrijpen wat er speelt – ook bij andere executives dan de CEO. Een voorzitter is niet een gast die alleen af en toe voorbijkomt om de vergadering te leiden.’
Ajax
Eerder was Wijers ook president-commissaris bij Ajax. Hij moest de interne conflicten oplossen. Maar het lukte hem niet om de personeelsproblemen die zijn ontstaan wegens ‘ernstig verstoorde relaties’ aan te pakken. In NRC sprak hij over ‘een collectief falen’. Johan Cruijff schreef vervolgens een vernietigende column in de Telegraaf, waarin hij de schuld van de chaos bij Wijers legde. Wijers erkende in het NRC-artikel dat hij door de problemen en de column was beschadigd. ‘Dat is het risico van het vak, dat accepteer ik. Zeker als dat betekent dat we binnen Ajax weer over kunnen gaan op de inhoud, heb ik daar vrede mee.’
Beloningen
Nu mag Wijers als president-commissaris bij ING het beloningsdebacle oplossen. Hij lijkt de juiste persoon voor de klus. Eerder bezwoer hij als commissaris bij Shell een discussie onder aandeelhouders en voerde hij een simpeler beloningskader in, zonder dat de topmanagers daarop inleverden. Ook werkte hij mee aan de hoge beloning van Heineken-topman Jean-Francois van Boxmeer.
Wijers mag het imago van ING gaan verbeteren en zich buigen over de beloning van Ralph Hamers. De voormalig AkzoNobel-topman en minister van Economische zaken is politieker dan zijn voorganger Jeroen van der Veer. ING wil met een nieuwe beloningsvoorstel komen en daarover in gesprek met de politiek en andere belanghebbenden, schrijft het FD. Als lid van het beloningscomité van ING heeft Wijers zich op de vlakte gehouden in de twee vergaderingen waar hij was. ‘Het past bij zijn aanpak om in het eerste jaar vooral te zien hoe de hazen lopen’, aldus het FD.
