Geen producten in de winkelwagen.
De ontwikkeling van de batterijtechniek gaat waanzinnig snel. Dat maakt accu's op termijn goedkoper, lichter en beter geschikt voor elektrisch vervoer. Het is wel even wachten tot de techniek marktrijp is.
Een greep uit de jongste ontwikkelingen: op het Amerikaanse topinstituut MIT hebben onderzoekers een nieuw soort lithium-ion batterij bedacht. Ze demonstreerden onlangs een electrode, die was behandeld met nanobuisjes van koolstofvezel. Batterijen voorzien van deze electrode zouden genoeg vermogen kunnen ontwikkelen om een vrachtwagen van energie te voorzien, zonder dat het gewicht van de accu's dat problematisch zou maken. Voordat het gejuich losbarst: de nanotube-electrode is nog lang niet groot genoeg om ook echt dienst te doen in een batterij. A123 Systems, een van de bedrijven die vergevorderd zijn met batterijen voor de aandrijving van vervoermiddelen, is al druk aan het experimenteren met de nanotube lithium-ion batterij, terwijl her en der startups supercondensatoren ontwikkelen die dankzij nanotechnologie extra krachtig zijn.
LIthium-ion accu's kunnen snel veel vermogen opnemen en weer afgeven. Dat maakt ze erg geschikt voor toepassing in bijvoorbeeld hybride auto's. Maar als het om uithoudingsvermogen gaat, toch belangrijk in volledig elektrische auto's, zijn er betere alternatieven in ontwikkeling.
LIthium-Air batterij
Ook daarvoor heeft MIT iets in het lab: de lithium-air batterij, waarin een van de twee elektrodes is vervangen door, inderdaad, een membraan dat in verbinding staat met de open lucht. Die kan in theorie grote hoeveelheden energie opslaan, driemaal zobveel als een lithium-ion variant, en het is dan ook niet gek dat hiervoor nogal wat subsidie beschikbaar is gesteld door de Amerikaanse overheid. Ook IBM investeert in deze ontwikkeling. Net als bij andere lab-ontwikkelingen is ook deze batterij nog lang niet productierijp. Onder de praktijkproblemen: de batterij wordt na een paar keer laden al 'moe' en als de boel vochtig wordt, kan het lithium zomaar gaan branden.
Theorie vs. praktijk
En zo is er nog een handvol technologieën die een superbatterij beloven – in theorie. Veel zijn moeilijk te maken op grote schaal of vallen uit elkaar na een paar keer gebruik. Vaak zijn ze te duur. Een accupakket kost tegenwoordig tussen de 800 en 1200 dollar per kilowattuur, en kan 100 tot 120 wattuur kwijt per kilogram gewicht. Dat moet veel beter kunnen: als het een de Amerikaanse overheid ligt, gaan de kosten tot een kwart terug, terwijl de capaciteit van de batterijtechniek liefst verdubbelt.
Duurzame opslag
Batterijen ontwikkelen voor elektrisch vervoer is een belangrijke uitdaging op korte termijn. Een andere, op langere termijn nog belangrijker doel is gepaste opslag voor duurzame energie uit zon en wind. Die moet immers ook beschikbaar zijn als de zon niet schijnt en de wind is gaan liggen. Het is op dit moment veel goedkoper om een gascentrale achter de hand te houden, of om water om hoog te pompen voor het opslaan van energie. Voorlopig hebben we die nog niet nodig, maar als zon en wind echt een flink aandeel krijgen in de totale stroomvoorziening, wordt het urgent.
