Geen producten in de winkelwagen.
Jop Ubbens (1959) werkt al 25 jaar bij Christie’s Amsterdam. Een goed voorkomen hoort bij zijn vak. ‘Het uiterlijk is de spiegel van je innerlijk. Zo ben ik ook opgevoed.’
Pak: Sartoria
“In mijn functie geldt: form follows function. Ik heb als aanvoerder van het team nu eenmaal een voorbeeldfunctie. Als ik er niet goed uitzie, loopt voor je het weet iedereen hier in spijkerbroek. Christie’s is een A-merk, een luxury brand en dat moet je uitstralen.
Een specifiek adres voor mijn pakken heb ik niet. Als ik een onbeperkt budget zou hebben, zou ik direct naar Saville Row gaan voor een pak op maat. Maar mijn pakken kunnen net zo goed van Oger komen als van Suit Supply.
De kleuren zijn meestal blauw of grijs. Toen ik voor het eerst op het hoofdkantoor kwam, zei mijn toenmalige baas: make sure you don’t wear garish colors. Oftewel: geen opzichtige papegaaienkleuren. Ik was overigens de kamer nog niet uit, of ik zag een Engelsman in een geel krijtstreep pak met een paarse das. Britten komen daar mee weg. Wij niet.”
Das: Marinella
“Het is altijd een kwestie van de juiste balans vinden. De pakken zijn sober, de frivoliteit komt dankzij das en pochet. Ik houd erg van de Marinella-dassen uit Napels. Een geweldige oude winkel vol kleine laatjes.
Speciaal voor de veiling van vanmiddag heb ik in mijn zak een rode das van Hermès zitten. Dat is voor de focus. Ik sta voor een grijze muur in een donker pak. Dan geeft die das net de kleur om het oog van mensen te trekken. Bovendien was dit een van de cadeaus waarmee ik verrast werd op de ochtend dat ik hier 25 jaar in dienst was.
Over het pochet doe ik niet moeilijk. Dat kan een witte zakdoek van de Hema zijn.”
Schoenen: Dolce & Gabbana
“Modetrends zijn niet aan mij besteed. Mijn schoenen zijn puntig, ongeacht of de mode dat voorschrijft. Het liefst zijn ze Italiaans. Ze kunnen van Dolce & Gabbana komen of een ander merk, zolang ze er maar uitzien als de Ferrari’s onder de schoenen.
Vroeger waren al mijn sokken rood, dat vond ik een paar jaar leuk. Dat doe ik nu niet meer. Sokken moet uiteraard wel tot de knie zijn. Je wilt vooral geen harig mannenbeen kunnen zien. Het uiterlijk is tenslotte ook de spiegel van je innerlijk.”
Horloge: geen
“Een horloge draag ik niet, alleen een trouwring. Wel draag ik altijd twee verschillende manchetknopen. Het is een detail dat ik zelf leuk vind, maar vrijwel niemand zal het opmerken. Een woord dat het voor mij mooi samenvat is sprezzatura: goed gekleed met de nonchalance waarmee Fred Astaire danst en Frank Sinatra een liedje zingt. Schijnbaar nonchalant, terwijl er toch veel werk in zit.”
>> Dit artikel komt uit MT Magazine. Abonnement?
